Złota era paryskiego półświatka. Świadome siebie kobiety bezlitośnie podbijają męskie serca i gromadzą fortuny. Kim jest największa z nich? Ta, która rzuciła wyzwanie mieszczańskiej moralności, uciekła z moskiewskich slumsów i świadoma własnej zmysłowości, została paryską kurtyzaną, właścicielką trzech pałaców oraz kolekcjonerką wartej miliony biżuterii? Oto pasjonująca fabularyzowana biografia La Païvy - wielkiej mistyfikatorki, kobiety, nieznającej granic kłamstwa, córki biednego tkacza, który w jej opowieściach stawał się przemysłowcem a nawet bankierem. Snując marzenia o majątku, sławie i poważaniu, pokonywała kolejne przeszkody, bez żadnego wsparcia poza własną dumą i pragnieniem wejścia na szczyt. Swój wiek i pochodzenie osnuła tajemnicą, a niepewność ukryła za fasadą władczości oraz zdecydowania. Jej największymi atutami były: błyskotliwa inteligencja, niezłomna wola, nieograniczona energia i seksapil. Zdobyła majątek i wpływy, a pałac, który zbudowała jest do dziś jednym z najpiękniejszych w Paryżu. Epatowała nadmiarem klejnotów, drogimi powozami, wzbudzającymi zazdrość najlepszymi końmi. Mówiono, że ma piękne ciało bez duszy, że jest chłodna niczym marmur, ale mężczyźni płacili krocie za możliwość spędzenia z nią nocy. Wymagała od nich akceptacji, powagi i zachwytów, bo utwierdzały ją w poczuciu osiągniętego sukcesu. Żyła z miłości, być może nigdy jej nie doświadczając - La Païva! [Powyższy opis pochodzi od wydawcy].

W czwartym tomie cyklu - Martwa cisza - hrabiostwo Klonowieccy wracają do Makowa, gdzie upajają się swoją miłością. Niebawem jednak zawisną nad nimi czarne chmury, bo nawet najlepiej dobraną parę mogą poróżnić tajemnice i niedopowiedzenia. Nina domyśla się, że mąż bierze udział w spisku mającym na celu odzyskanie przez Polskę niepodległości. Zlękniona o ukochanego, z każdym dniem czuje się coraz gorzej. Kiedy się okazuje, że niepokojące symptomy zdrowotne są wynikiem ciąży, Aleks zdaje się najszczęśliwszym człowiekiem na świecie. Wkrótce wybucha jednak powstanie, Klonowiecki staje na czele jednego z oddziałów, a w życiu Niny nic już nie będzie wyglądało jak dawniej... [nota wydawcy]

Pierwszy rocznik „Prac Polonistycznych ukazał się w Łodzi w 1937 roku, z inicjatywy wybitnych humanistów związanych z Wolną Wszechnicą (ze Stefanią Skwarczyńską na czele). Pismo na trwałe związało się z Łodzią i regionem, ale od początku było periodykiem o charakterze ogólnopolskim. Po wojnie, nie przestając pełnić funkcji forum środowiska macierzystego, zyskiwało z każdym wydanym tomem coraz większy zasięg oddziaływania i coraz mocniejszą pozycję ogólnopolską. Przyjęto i konsekwentnie realizowano zasadę, aby publikować w kolejnych rocznikach artykuły literaturoznawców z rozmaitych ośrodków i środowisk, oraz aby byli to najlepsi specjaliści w zakresie danej problematyki. W ciągu ponad siedemdziesięciu lat istnienia „Prace Polonistyczne” zyskały uznanie i wysoką rangę ze względu na to, że każdy rocznik w zgodnej opinii badaczy wydatnie wzbogacał wiedzę o rodzimej literaturze. Rozprawy opublikowane w „Pracach Polonistycznych” weszły w dziesiątkach pozycji do podstawowej bibliografii każdej epoki literackiej i każdej dziedziny literaturoznawstwa. Od blisko dwudziestu lat redakcja „Prac Polonistycznych” (najpierw pod kierunkiem Krystyny Poklewskiej, a od ponad dekady — Wiesława Pusza) nadaje tomom charakter monograficzny. Ukazały się roczniki poświęcone dorobkowi autorskiemu: Z. Herberta, J. Słowackiego, J. Tuwima, wydano tomy tematyczne: Przypomnienia i promocje; U zbiegów stuleci; Zaskoczenia; „Jakaż to nuża wisi nade mną”, czyli w okowach ciała i duszy; Romantycy — fantastyka — podróż; Tobie — teraz. W kręgu literackich ofiarowań; Z powodu okoliczności, pod wpływem chwili; Pory dnia, pory roku; Potomność i potomkowie. Zapisać się w pamięci, zapisać się w nazwisku; Jak literat z literatem. Słowem i czynem, na tak i na nie; Z warsztatów badaczy literatury oświecenia. Aktualia. W ostatnich latach pismo wzbogaciło się o nowe działy; do „Rozpraw i artykułów” doszły „Edycje”, „Na marginesach lektur” i „Przekłady”. W roku 2014 planowany jest tom: Talent i umiejętności w literackiej potrzebie. Wszystkie publikowane artykuły mają charakter naukowy. Każdy z publikowanych artykułów ma angielską wersję tytułu oraz streszczenie w języku angielskim. Od rocznika 2012 tomy zawierają indeks nazwisk.

Andrzej Klim zabiera nas w podróż do barwnych lat sześćdziesiątych, kiedy w warszawskim SPATiF-ie dyskutowano Heideggera i szanse odzyskania niepodległości, Czesław Niemen koncertował w Stodole, a w sylwestrową noc Szampanskoje Igristoje lało się strumieniami. Pokazuje szerokie spektrum życia kulturalnego w ponurym PRL-u, zaprasza do kultowych miejsc, kabaretów, klubów studenckich, odsłania kulisty życia towarzyskiego w ośrodkach wypoczynkowych i sanatoriach, a także osobliwości rozrywek kultywowanych w kręgach dyplomatycznych.

Ludzie z pierwszych stron gazet: Nałkowska, Barszczewska, Halama, Mościcki, Gombrowicz i ci mniej znani: Straszewicz, Parnell, Pruszkowski, Roszkowska, Stempowski - w scenerii upalnego lata. Ich nadzieje, tęsknoty, żarty, marzenia i plany. Szlaki przemierzane luksusowymi, szybkimi wagonami o aerodynamicznych kształtach, liniami LOT-u, ale także własnymi samochodami oraz ekonomicznymi wagonami trzeciej klasy. Raiki dla bogatych: Zakopane, Jurata, Krynica, Zaleszczyki i urokliwe letniska: Kosów Huculski, Jaworze, Kazimierz. Słoneczny polski modernizm Ciechocinka oraz campingi wagonowe. Wszystko to w innych niż dzisiejsze granicach i często w zapomnianych pejzażach. "Taniec w przeddzień kataklizmu, modny krok lambeth-walk, w Zakopanem zabawy letników i artystów, na Polesiu arystokratów, dyplomatów i szefa brytyjskiej misji wojskowej polującego na kaczki. Wojna wisi w powietrzu, jednak jej nie będzie, bo Hitler się nie odważy, a jeśli, to po trzech tygodniach zwycięska defilada w Berlinie, nasza i sojuszników. Mamy gwarancje Anglii. Książka Anny Lisieckiej - pełna szczegółów, epizodów, ludzi krótko obecnych albo znikających wraz z wybuchem wojny w 1939 - odtwarza tamten makabryczno-rozrywkowy nastrój. Po raz drugi w życiu poczułem się trzynastolatkiem na progu wieku dojrzewania. Weź pod rękę damę swą, idź na spacer razem z nią - wzywał lambeth-walk w Zakopanem."